Laatste dagen in Afrika

Lieve allemaal,

Het heeft even geduurd maar na een maand is het wel weer tijd voor een blog!

Gisteren zijn we vertrokken uit Chipata naar Cape Maclair waar wij onze vakantie zullen door brengen. Ik zat samen met Angela en Frederieke opgepropt in de auto die gereden werd door Jan Van. De 12 koffers pasten net verdeeld in twee taxi's, vandaar de comfortabele situatie in de auto. De reis duurde 8 uur, maar het was het zeker waard, echt een prachtige locatie!

De afgelopen maand zijn we druk geweest met het regelen van de banen voor de tienermoeders en prostituees. Zo hebben we een selectie moeten maken en hebben er sollicitatie gesprekken plaats gevonden.

Tevens hebben we een geld inzamel actie gehouden voor het financieren van breiringen en wol. Heel erg bedankt voor de financiën want alle dames hebben we kunnen voorzien van een breiring en voldoende wol! Hiermee kunnen de dames een klein bedrijfje starten! Hopende wordt dit een duurzaam project en kunnen de volgende studenten de nieuwe groep tienermoeders en prostituees ook leren breien.

Tot slot hebben we ook een document geschreven voor caregivers dat als naslagwerk zal worden gebruikt.

De afgelopen twee weken hebben we afscheid genomen van al onze contacten in Chipata. Het is raar om weg te gaan en daarbij heb ik ook nog niet het gevoel dat ik weg ga. We hebben een lunch voor Home Based Care en Kachere georganiseerd. Tevens hebben we afscheid genomen van de fathers, sisters en onze bewaker van het Diocese of Chipata. We hebben een heerlijke appeltaart voor ze gebakken, wat ze erg lekker vonden!

De vier maanden zijn voorbij gevlogen! Ik heb een prettige tijd gehad in Chipata en ben een ervaring rijker geworden. Zoals de bisschop zei: "Nu hebben jullie het leven in Afrika met eigen ogen gezien en ervaren, en niet van de foto's, filmpjes en verhalen van tv". Afrika ontwikkeld zich, zo is er in Chipata gewoon twee supermarkten te vinden met groenten, vlees, maar ook met chips, chocola en snoep. Ook zijn de meeste grote wegen geasfalteerd en wordt er zelfs een fiets- en voetpad aangelegd. Ik hoop dat ik ooit nog een bezoek kan brengen aan Zambia: Chipata en Kanyanga. Tevens hoop ik dat ik wat van de cultuur mee kan nemen naar Nederland. Ik merk dat ik ben verandert als persoon. Ik ben sneller tevreden met wat ik heb. Aangezien ik heb gezien wat arm zijn is. Ook ben ik minder snel gestrest of zenuwachtig. Dit komt omdat de mensen in Zambia geen grote verwachtingen van je hebben of je bekritiseren, ze zijn blij met alles wat je kunt doen.

Ik ben blij weer naar huis te gaan. Na 4 maanden heb ik wel zin om mijn familie, vrienden, paard en natuurlijk Mark weer te zien. Ook heb ik zin om in mijn eigen bed te kunnen slapen met mijn eigen fijne kussen en dekens.

Chipata it was unforgetable!

Vakantie met mijn geliefde

Geschreven op zondag 15 mei 2016
De wind waait mijn haren in de war en de zon schijnt warm op mijn huid. Ik zit in de bus onderweg naar Lusaka. We zijn over de helft van de acht uur durende busreis. Mijn geliefde zit naast mij een boek te lezen. Heerlijk om na drie maanden weer bij elkaar te zijn, elkaar kunnen aanraken en liefhebben.

Mark is vorige week maandag aangekomen in Lusaka. Hij zou eerst zondag komen, maar de vlucht had in Nederland al vertraging opgelopen. Hierdoor heeft hij de overstap in Dubai gemist. Gelukkig heeft het verder geen problemen opgeleverd betreft boekingen bij hotels.

Samen met Caroline en Frederieke hebben we een heerlijke week in Livingstone gehad. De Victoria Falls is zo mooi om te zien. Wat een water valt ernaar beneden. We zijn zonder poncho over de brug gelopen en daardoor hebben we heerlijke falls douche gehad. In de avond hebben we een sunset cruise op de Zambezi gehad. Je kon er onbeperkt drinken, wat we natuurlijk maximaal hebben gedaan. Na de sunset zijn we nog door gegaan naar een bar en daarna nog naar een discotheek Eastpoint genoemd. Het uitgaan is hier erg gezellig en goedkoop. Hieruit kun je vast concluderen hoe het alcoholgehalte in ons bloed was.

De volgende ochtend, donderdag, zijn we naar Botswana geweest en hebben we genoten met onze hangover van een rivier safari. Op de rivier hebben we vele nijlpaarden en krokodillen gezien en ook een olifant die ging grazen op de eilandjes. Echt prachtig om mee te mogen maken.

Vrijdag hebben we van de zon genoten bij Maramba River Lodge. Echt een prachtige lodge. Het ligt aan de Maramba River waar vele nijlpaarden en krokodillen te zien zijn. Mark en ik hebben naast ons verblijf in Woodland Lodge ook een nacht overnacht in Maramba River Lodge in een ingerichte tent. Het is een goed georganiseerde Lodge en het personeel is top! Echt wel een aanrader!

Vannacht overnachten we een nacht in Lusaka en morgen vertrekken we naar Chipata. Gezellig op mijn verjaardag 8 uur in de bus zitten. Kan gewoon niet beter! Maar ik heb een reservering gemaakt bij de golfclub voor vanavond met alle studenten. Bij de golfclub gaan we barbecueën, dat belooft gezelligheid. In Chipata zullen we tot vrijdag verblijven. Vrijdag middag gaan we naar Mfuwe voor 4 safari’s, 2 in de ochtend en 2 in de avond.

Geschreven op 24 mei ’16
Ik kijk naar buiten en zie Mark lekker relaxen in de zon. Hij geniet van de laatste uurtjes Zambiaanse zon. Morgenvroeg om 5:00 uur gaat het met de bus naar Lusaka. En morgenavond zal hij rond 22:00 uur met het vliegtuig richting Nederland vertrekken.

We hebben een heerlijke vakantie gehad. In Chipata heb ik hem veel kunnen laten zien van mijn leven in Zambia. Dit is erg prettig want dan kan ik wanneer ik weer in Nederland ben er met hem over praten. Samen met Erik (PMT-student) zijn we in Nabvutika geweest, bij cliënten thuis. Zo kreeg Mark een indruk van het leven in de dorpjes van Zambia. Ook zijn we naar de Downshops geweest en hebben we chitenges gekocht. Vandaag is Mark mee geweest naar het project in Mchini met tienermoeders. Zo heeft hij kunnen zien hoe wij lesgeven en hoe een “werkdag” er voor mij uit ziet.

Vrijdag tot maandag hebben we onze vakantie voorgezet in Mfuwe. We hebben overnacht in Croc Valley een super mooie lodge. We hebben overnacht in een ingerichte tent wat erg leuk is aangezien er nijlpaarden in de nacht om je tent gaan grazen! We hebben 5 safari’s gehad. We konden vrijdag bij aankomst nog mee op safari, dat was erg leuk. We hebben mooi safari’s gehad met mooi olifanten, giraffes, buffels, luipaard, stekelvarken, andere katachtigen, zebra’s, impala’s, krokodillen, een slang en een slapende leeuwin.

Op mijn facebook staan een aantal foto’s. Ik zal binnenkort een aantal jaloers makende foto’s uploaden van de vakantie. Ik ga nu lekker relaxen en genieten van mijn mannetje.

Spreek jullie snel weer! Tot apps, bels, facetimes!

Liefs, xx

Leven van €4 per dag met 7 personen

Hallo allemaal,

Wat vliegt de tijd toch voorbij. Nu al weer een week voorbij, vorige week kwam ik net terug van Kanyanga. Het weer is gelukkig weer verbeterd. De gehele week wel 30 graden gehad echt heerlijk! Krijg ook zo’n zin in de vakantie. Lekker samen zijn met Mark en hem alles laten zien in Chipata, Nabvutika en Mchini. En natuurlijk de Victoria Falls bewonderen! Heerlijk de toerist uithangen!

Afgelopen week hebben we proberen te ervaren hoe het is om te leven met een zeer gering bedrag. Zodat we ons kunnen verplaatsen in de lokale bevolking. We hebben besloten om van 40K = €4 per dag te leven met 7 personen. Het viel ons reuze mee hoe veel we daarvan konden kopen. Per dag had iedereen 5 boterhammen. Ook hadden we een redelijke avondmaaltijd, zoals pasta met tomaat, ui en paprika. Maandag ben ik met Erik naar het ziekenhuis in Chipata geweest voor een cliënt. Het is een best groot ziekenhuis en het lijkt wel Kanyanga in het groot. Nadat we in het ziekenhuis zijn geweest zijn we naar de Spar geweest om een buffer in te slaan. Ik heb geen zin om mijzelf te verhongeren dus ik heb fruit, bolletjes, noedels en cracottes gekocht. Dinsdags geven we les in Mchini, dit ligt op 5 km afstand. Omdat we geen geld hadden voor een taxi zijn we te voet gegaan. We hebben een uur gelopen in de warme zon, heuveltje op, heuveltje af. Het was erg pittig, aangezien ik normaal wel een koekje of iets eet. Maar dat kon nu niet. Het brood vult hier totaal niet, ik kan normaal in Nederland haast geen ontbijt weg krijgen maar hier in Zambia eet ik gemakkelijk 5 boterhammen in de ochtend weg. Gelukkig kon ik mijn trek gevoel redelijk onderdrukken door te kletsen met anderen. Na de les heb ik een appel gegeten. Ik heb wel gewoon fruit gegeten omdat ik anders aften in mijn mond krijg. De terugweg was zeer vermoeiend, ik voelde mij erg slap en had het gevoel dat ik totaal niet vooruit te branden was. Wat was ik blij toen ik thuis was en ik kon lunchen. Na deze ochtend heb ik niets meer gedaan en lekker in de zon gelegen. Woensdag heb ik gesmokkeld door een bolletje te eten en drie stukken fruit. Ik heb tot vrijdag het vol kunnen houden geen chips of koekjes te gaan eten. Mijn conclusie, het is moeilijk om te leven met minimale hoeveelheid voedsel. Maar het was wel een goede ervaring, ondanks dat ik heb gesmokkeld. Ik waardeer nu heel erg dat ik niet heel erg hoef te letten op wat ik uit geef aan eten. En dat ik mijzelf kan trakteren op een koekje, chips of iets dergelijks.

Vrijdags geven we een les in Nabvutika dat is op 3,7 km afstand. Ook vrijdag zijn we lopend gegaan. In de ochtend ben ik met Erik mee geweest de mensen met bewegingsproblemen te helpen. Om 14:00 uur begon onze les en hebben Angela en ikde tienermoeders in Nabvutika leren breien. Zodat ze de materialen zoals, mutsen en poncho kunnen verkopen. De tienermoeders waren helemaal enthousiast en vinden het erg leuk en gemakkelijk. Erg leuk om te zien dat we ze op deze manier wat kunnen mee geven waar ze waarschijnlijk geld mee kunnen gaan verdienen. Home Based Care gaat de breiringen na maken zodat de tienermoeders hier gebruik van kunnen maken.Ik heb vrijdagzo'n 15 km gelopen+ heerlijke blaren...

Zaterdagwaren we uitgenodigd voor een kitchen party. Een kitchen party is een soort vrijgezellen feest, alleen dan wel heel anders dan wij gewend zijn. Het was vooral veel wachten, na zo'n 2 uur gebeurde er eindelijk wat. De bruid kwam binnen onder begeleiding van muziek en gedans. Ze was verstopt onder een chintenge. Daarna werd ze opgemaakt en kwam vervolgens de bruidegom. De bruid ging voor de bruidegom knielen en gaf hem een cadeau. Vervolgens ging de bruid naar haar schoonmoeder en ging ook knielen voor haar en nam haar vervolgens mee en plaatste haar op een stoel. Ook ging de bruid naar haar moeder, ze ging knielen en nam haar ook mee en plaatste haar op een stoel naast haar schoonmoeder. Vervolgens ging het bruidspaar knielen voor beide moeders. De moeders gingen vervolgens het bruidspaar kussen en de moeder van de bruid pinkte een paar tranen weg. Hierna gingen er een paar vrouwen schudden met hun kont op de muziek wat uit de djembes kwam. Na deze dance act werden we uitgenodigd om te eten. Het was een lopend buffet met spagetti, koude aardapppel salade, koude koolsalade, kip, worst, het was heerlijk! Hierna werden de cadeau's die alle genodigden mee hadden genomen geshowt aan het bruidspaar. Het cadeau werd omhoog gehouden en de genodigde die het cadeau gegeven had moest zeggen dat zij het cadeau gegeven had. Ook wij hadden een cadeau mee, warmhoudspannen. De cadeau's zijn allemaal voor in de keuken, zoals pannen, servies, keukentafel, stoelen, gasfornuis en een tosti ijzer. Hierna was de kitchen party afgelopen. We hoorden dat de bruid vorige week zaterdag heeft geleerd hoe ze haar man moet verwennen, zoals het koken maar ook het bevredigen. Hoe dit gaat kun je vinden op youtube, mocht je intresse hebben type "Connect; Mombasa Raha Positions: Part 1 Of 3" en je ziet het luid en duidelijk hoe dit gaat.

Op dit moment lig ik lekker aan het zwembad en ga ik straks lekker bruin bakken in de zon!

Veel liefs Ilona

Tot de volgende keer!

Mission Health Center Kanyanga

Morgen is het al vrijdag 15 april, nog 1 dag werken in the health center Kanyanga en dan ben ik hier al twee weken geweest. Wat zijn deze dagen snel gegaan en wat heb ik veel van de zorg van Afrika kunnen zien. Alle werknemers zijn stuk voor stuk echte professionals. Ze doen en willen hun werk zo goed mogelijk uitvoeren en werken keihard. Ook al hebben ze het mega druk en loopt niet alles zoals ze gedacht hadden. "No worry's just relaxing there will BE coming a end on this day". Ik hoop dat ik dat kan mee nemen naar Nederland en het kan over brengen. Wij Europeanen zijn snel opgefokt, gestrest, maar helpt het? Gaat het daardoor sneller? Of neemt het het plezier in je werk alleen maar af? Het personeel is elke dag even vriendelijk en goed gehumeurd. Ze hebben veel geduld en leggen mij alles rustig en goed uit. Ze hebben mij laten zien hoe controle visits worden uitgevoerd voor HIV postieve mensen, maar ook voor zwangere vrouwen. Ik heb mogen palperen, zelfs een bevalling mee mogen maken, kinderen heb ik vaccinaties gegeven en ik heb medicatie mogen voorschrijven. Elke dienst begint met een christelijk lied dat met al het personeel wordt gezongen, erg mooi en een heerlijke start van de dienst. De overdracht begint met een Bijbellezing, daarna worden bijzonderheden benoemt. Tevens wordt het laatste nieuws besproken. Vervolgens gaat iedereen naar zijn locatie en gaan ze aan het werk. Het personeel werkt net zo lang door tot alles klaar is. Ze nemen pas een pauze wanneer dit mogelijk is. Dat betekent dat ze vaak pas lunchen rond 15:00 uur. En ja het is niet altijd prettig, maar we kunnen de patiënten ook moeilijk laten wachten. Ik moet bekennen dat je tijdens het werken niet erg merkt hoe veel trek je eigenlijk hebt, gelukkig maar. Het was en blijft heftig en pijnlijk om te horen wanneer je vraagt of de patiënt voldoende eet dat er te weinig voedsel is omdat ze het niet van het land kunnen halen vanwege de natheid. De bloeddruk ban de meeste patiënten is laag, vaak een bovenstuk onder de 100 mmol. Een verpleegkundige vertelde mij dat dit komt omdat ze geen ontbijt hebben gehad. Sommigen drinken en eten te weinig waardoor er nauwelijks vulling in de vaten is. Wanneer de ambulance naar het ziekenhuis in Lundazi ging kwam het wel eens voor dat er meerde patiënten per rit werden vervoerd. Patiënten vinden dit vervelend, maar zij willen ook niet 2 uur wachten om vervoerd te kunnen worden als het dringend is. Daarom wordt het geaccepteerd door de patiënten. Ik heb gezien dat personeel dag en nacht werken omdat het niet anders kan. En alsnog blijven ze plezier in hun werk hebben en goed gehumeurd. Zo bijzonder en zo goed om te zien. Hoewel ik in het begin dacht, dit worden twee lange weken, denk ik nu, is het nu al voorbij? De mensen zijn geweldig, het werk is leuk, maar ik denk niet dat ik hier voor langere tijd kan leven. Er is niet veel meer te beleven, dan the health center, paar shops en de zaterdag markt. De lieve mensen ga ik stuk voor stuk missen. Ik hoop dat ik ooit nog een keer terug kan komen. Hulp is nodig, zeggen ze. Door onze hulp kunnen ze twee keer zo snel werken. Wanneer de dagen met de mobilclinic waren kwamen we bij klinieken waar maar twee verpleegkundigen werken voor dorpen van honderden mensen. Het doet mij goed dat ik ze een handje heb kunnen helpen, ook al was het voor een korte periode. Mission Health Center Kanyanga, de kliniek waar de kippen in de patiënten kamers lopen, waar zwerfhonden lopen, waar mensen met hun fiets door heen lopen, waar altijd wat te beleven is, en waar het altijd warm is door de liefde die ze je geven.

Kanyanga ik ga je missen!

Nu lig ik lekker aan het zwembad van het Protea Hotel. Ik zal straks een duik nemen in het zwembad. Gisteravond al gebeld met mama en papa, wat fijn om hun stem weer te horen na twee weken! In Kanyanga had ik slecht tot geen internetverbinding. Ik ben er achter gekomen hoe veel je het eigenlijk gebruikt en hoe prettig het is dat applicaties als WhatsApp, Facetime en Skype bestaan. Hierdoor lijkt iedereen veel dichterbij te zijn. Ook hadden we in Kanyanga geen elektriciteit, alleen van de zonnepanelen. Wanneer de zon niet veel scheen op een dag was er weinig elektriciteit om je telefoon, laptop en andere apparaten op te laden. Maar ook hadden we dan geen water en geen warme douche. Het is prettig nu ik terug ben in Chipata dat er elektriciteit tot mijn beschikking is evenals een goede internetverbinding.

Vanmorgen met de andere studenten kwamen we tot de conclusie dat ik nog maar 73 dagen in Afrika ben en dan al weer naar huis kom. We hebben nog maar 5 weken te werken aan de projecten. Mijn vakantie van twee weken metMark, Frederieke en Carolineis al over 3 weken. Wat vliegt de tijd toch voorbij als je plezier hebt!

Veel liefs Ilona!

Relaxing in the sun

Hallo allemaal,

Ik zit lekker relaxed te genieten van het uitzicht op de mooie groen bergen van het plaatsje Nabvutika. Er lopen vele mensen langs en roepen mzungu naar mij. Ik groet ze hierop vriendelijk in hun taal: machoma bwandji? Ze lachen uit verbazing en groeten mij vervolgens terug.

Vanmorgen ben ik samen met Erik op pad geweest. We hebben een aantal mensen thuis bezocht die bewegingsproblemen hebben door verlamming van een beroerte of andere redenen. Erik traint met deze mensen voor ongeveer 4 weken en ziet met sprongen vooruitgang, erg mooi om te horen en te zien. Het was indrukwekkend te zien hoe de mensen leven in de dorpen en hoe klein de huizen zijn. En toch zijn ze tevreden met wat ze hebben. Je hoort ze niet klagen, ze zingen vrolijk en gaan gezellig met elkaar om.

Afgelopen week hebben we een gesprek gehad met seks werkers. Ze hebben zich erg open opgesteld en vertelden over hun leven. Dit was erg indrukwekkend aangezien ze vertelden dat ze leefden als honden. In de nachten lopen ze door dorpjes op zoek maar werk en hopen dat ze betaald worden. Vaak komen ze maar met 5 kwacha thuis, dat is ongeveer 40 eurocent. Velen van hen moeten hun kinderen voeden en zichzelf, maar met 5 kwacha is dat niet haalbaar. Het is pijnlijk om te horen, want ik weet dat ik geen geld kan geven. Daar help ik ze maar voor korte tijd mee. Ze zeggen geld maakt niet gelukkig, maar het is wel makkelijk als je het hebt!

Vorige week zijn we naar South Luangwa, Mfuwe geweest. Het was lekker om even toerist te zijn. Erg mooie omgeving bij Croc Valley Lodge. We zijn twee keer op safari geweest een in de ochtend en een in de avond. Wat mooi om olifanten, giraffes, zebra's, antilopen, leeuwen, buffels en nijlpaarden in het wild te zien. En een prachtige natuur! Ik heb genoten en ben lekker tot rust gekomen.

Daar zijn de andere studenten. We geven met een paar minuten een les over SOA's aan tienermoeders.

Aankomende zondag gaan Judy en ik voor twee weken naar Kanyanga werken in het Mission Health Center. Ik heb er zin in! Alleen is er geen shop in Kanyanga dus moeten we eten voor twee weken mee nemen, erg lachwekkend.

Ik ga er weer vandoor!

Tot snel!

Veel liefs, xxxx

Palmzondag

Lieve allemaal,

Hier weer een blog vanuit het warme, maar vandaag, regenachtige Zambia. Net toen we naar het Protea Hotel wilden gaan om even lekker af te koelen in het zwembad, kwam het met bakken water uit de lucht. Jammer, maar goed we zijn wel gewoon heen gegaan. Kunnen we gebruik maken van het snelle internet en een blog en foto’s plaatsen is ook altijd leuk!

Het leven in Zambia wordt al gewoon voor mij. Hierdoor krijg ik het gevoel dat ik afgelopen week niet heel veel bijzonders heb mee gemaakt.

Woensdag zijn Caroline en ik voor het project met Kachere naar Jeruzalem geweest. Ja toen wij het hoorden van Martin dachten we het niet goed gehoord te hebben, maar de plaatst heet echt Jeruzalem. Het was zo’n anderhalf uur rijden over een erg hobbelige zandweg. Het mooie landschap maakte alles goed. Ik zal jullie even jaloers maken en wat foto’s plaatsen. We hebben een les over HIV en borstvoeding bij gewoond voor care givers.

Vrijdag moesten we ons Temporary Permit (visum voor 3 maanden). We hadden om 8:00 uur bij father Jacob afgesproken. Hij is met ons mee gegaan, aangezien we dan korting kunnen krijgen. Father Jacob heeft ons een formulier in laten vullen en om 8:30 uur reden we naar the office. Eenmaal bleek dat de formulieren veranderd waren dus moesten we weer terug naar de Diocese om de formulieren in te vullen en een stempel van het Diocese erop te plaatsen. Hierna gingen we weer naar the office. Het leek goed te zijn maar na 2 uur wachten bleek toch dat er nog een ander formulier ingevuld moesten worden, dus dat deden we maar. Na nog een uur wachten kwam een medewerker ons vertellen dat ze het niet konden afronden omdat de baas niet aanwezig was. We moesten om 14:00 uur terugkomen om het te betalen en daarna om 16:40 uur weer terugkomen om het op te halen. Maar we hadden om 14:00 uur een meeting in Nabvutika. Gelukkig was Marjolijn vrij een heeft zij om 14:00 uur het vele geld (1500 k x 7) veilig kunnen afleveren en zijn we met z’n allen om 16:40 uur weer naar the office gegaan. Eenmaal daar moesten we nog 20 minuten wachten en kregen we eindelijk ons visum overhandigd.

Zaterdag hebben we met Christoffer (kok van the fahters en bisschop) de Kanjala mountain beklommen. Het was een erg warme dag, 38 graden, met hoge luchtvochtigheid waardoor het best pittig was. Maar het uitzicht was erg mooi!

Vandaag is het Palm zondag. Samen met Judy, Angela, Caroline en Marjolijn zijn we naar de bijeenkomst bij de golfclub geweest. Alle kerken kwam samen en er werd mooi gezongen door koren. Aan het eind hebben we een palm mars gelopen en splitsten de mensen uit een naar hun kerken. Het was leuk om mee te maken.

Net lekker gefacetimed met mama, papa, tante Aly, ome Henk, Lydia (nicht) en Lisanne (achter nichtje), Josien, Wouter en Liva. Leuk om jullie allemaal weer te zien! Mochten er nog meerderen willen facetimen ik verwacht dat ik nog wel even bij Protea blijf, just let me know!

Aankomende week gaan we een rustige week tegemoet ivm de feestdagen. We gaan vrijdag tot en met zondag naar South Luwanga lekker op safari! Heb er erg veel zin in! Ik zal jullie jaloersmakende foto’s sturen.

Veel liefs, xxxx en tot snel!

Lazy sunday

Bedankt voor alle reacties op mijn verhalen! Fijn om te horen dat ik leuk schrijf!
@ Margriet we hebben inderdaad BOOM gevonden fijn was middel! En jammer dat Fanta pineapple niet wordt verkocht in NL...

Vanmorgen werd ik redelijk vroeg wakker, 7:30 uur. Ik had trek en ben twee boterhammen gaan eten en een beetje yoghurt. Hierna heb ik theedoeken en mijn wasgoed gewassen. Het is vandaag lekker weer, niet te warm of te koud. Ik schrijf deze blog buiten voor ons huisje en hoor allerlei dierengeluiden om mij heen, vogels, haan en Princesses die al enige tijd aan het blaffen is...

Elke maandag hebben we een meeting met Home Based Care. Afgelopen maandag hebben we gesproken over de eerste week en de verschillende projecten: wat vonden we goed gaan en wat kan verbeter?

Hierna hebben we over cultuur gesproken. Wanneer een man en vrouw gaan trouwen moeten de ouders van de man betalen aan de ouders van de vrouw, bijvoorbeeld 5 koeien. Ik vond dit raar om te horen. Het voelt voor mij alsof de vrouw verkocht wordt. Maar na gevraagd te hebben of mensen worden uitgehuwelijkt is dat vaak niet zo en zijnman en vrouw daadwerkelijk verliefd op elkaar. Als cadeau voor de bruiloft krijgt het echtpaar alles voor in de keuken: pannen, servies, bestek, maar ook een koelkast. De vrouw heeft als vrijgezellenfeest een kitchen party. Ze krijgt hierin kokkels en les hoe ze haar man moet verzorgen. Ja mannen worden hier goed verzorgd! Vrouwen buigen ook voor mannen wanneer ze elkaar groeten. Wanneer een vrouw het eten niet lekker heeft gekookt, verlaat de man een paar dagen het huis om duidelijk te maken dat het eten niet heeft gesmaakt. Dus als vrouw zijnde doe je je uiterste best de man het zo goed mogelijk te hebben. De keuken is het terrein van de vrouw en de meeste mannen kunnen niet koken.

Dinsdag was het womansday. Er was een feest georganiseerd in een voetbalstadion. Eenmaal aangekomen, na 45 minuten wandelen, waren er allemaal kraampjes van de zorg van SOS kinderdorp van radio Maria en nog veel meer. Toen de ere gast was gearriveerd ging hij langs alle kraampjes. Omdat dit erg lang duurde en er niets bijzonders te zien was, zijn we naar huis gegaan. Ik heb wel genoten van mooie kleine Afrikaanse kindjes en het mooie uitzicht op de bergen.

Woensdag had ik mijn project vrije dag. Ik de les van donderdag over CVA voorbereid. De informatie hadden we in het Nederlands en moest het nog vertalen naar het Engels. Het was even zoeken naar de juiste woorden met name voor de medische termen. Daarna alles overgeschreven op papier gezien er geen printer is was in totaal zo'n 4 uur hier zoet mee.

Donderdag heb ik samen met Caroline een les bijgewoond die gegeven werd aan care givers door een dokter van een kliniek. De les ging over HIV, medicatie voor HIV en bacteriën;antibiotica en zwangerschap en HIV. Het was een leuke les en ik kon het goed volgen. De onderwerpen spraken mij aan. Net voor de lunch mocht ik mijn les geven over CVA. Door de zenuwen moest ik naar de wc en Caroline ook. Het was een gat in de grond, met rieten omheining zonder deur. Gelukkig was het gat schoon en zaten er geen vliegen op. Maar ja hoe ga je plassen als je een chitenge aan hebt. Uiteindelijk een manier gevonden en heerlijk geplast.
Judy had woensdag al een gedeelte verteld en ik ging de preventies en interventies presenteren. De care givers hadden al een heel gedeelte van de les onthouden. Ik ging ze namelijk vragen stellen over de vorige les. Ze wisten allemaal de antwoorden goed te vertellen. Wat bleek nu, ze lazen de antwoorden van de flap overs. De les ging goed en het was duidelijk over gekomen volgens de care givers. Voor de lunch kregen we nshima, koolsalade en kip. De kippen werden door Martin van Kachere mee genomen dus erg verse kip en erg lekker. Ja pap ik eet kip van een vleugeltje of potje! De nshima moesten we met de handen eten. Ze hebben hier volgens mij vuurvaste handen, want ik verbrande mijn handen bijna aan de nshima. De lunch smaakte heerlijk en vulde mijn buik goed. De les ging door tot 17:00 uur. Aan het eind kregen we van een care giver een gekookte maïskolf aangeboden. Ik pelde hem af en zag een rups wormachtig beest in de kolf zitten. Kippenvel liep over mijn rug. De vrouw bleef mij aan kijken. Dus ik moest wel een hap nemen. De eerste hap deed ik net alsof. Ik kreeg er gewoon niets vanaf. Eenmaal buiten gingen we nog even kletsen dus ging ik maar wat mais eten. Het is niet vies maar ook niet lekker, veel smaak zit er niet aan.

Ik kijk naar de lucht en zie dat er een erg donkere wolk aan komt. Het begint te waaien en ik hoop dat alle was op de waslijn blijft hangen. Ik had namelijk wasknijpers te kort.

Vrijdag heb ik lekker uitgeslapen tot 8:30 uur. Daarna de les voor in de middag op papier geschreven. We hebben een groep tienermoeders in Nabvutika. Judy en ik hebben lesgegeven over voeding voor kinderen. En daarna hebben we nog over zelfvertrouwen gehad met de tienermoeders. We hebben verschillende spellen gedaan, zoals geblinddoekt je laten leiden door een persoon en stop zeggen wanneer iemand te dicht bij je komt staan. De meiden vonden het een leuke les.

Gisteren (zaterdag) was het youthday. Dit feest werd wederom gevierd in het stadion. Het was veel drukker en gezelliger dan womansday. Er werd een voetbalwedstrijd gespeeld toen wij aan kwamen. Ik kreeg er echt een stadion gevoel bij gezien er gejuicht en geschreeuwd werd wanneer er bijna een goal werd gemaakt. Erg leuk om een keer mee te maken! Na 10 minuten kwam er een hele grote mars van verschillende scholen met een muziekgroep. Ik denk dat het wel 400 mensen waren die mee liepen in de mars. Het was erg leuk om te zien. Hierna werd er een erg lange speech gegeven hoe het is gesteld met de jeugd. Daarna kwamen er verschillende traditionele dansen. Tot slot gingen de soldaten nog een gevecht na spelen. Er werd geschoten en ze hadden zich prachtig gecamoufleerd als struiken. Hierna zijn we weg gegaan gezien er pauze was.

Vandaag (zondag) is het een regenachtige dag. Om 13:00 uur begon het heel hard te regenen. Samen met Angela en Judy zijn we toch naar het Protea Hotel gegaan waar we normaal lekker in de zon aan het zwembad liggen. Vandaag hebben we heerlijk onder het afdakje van het restaurant gedeelte gezeten op heerlijke lounge stoelen. Ik heb gefacetimed met Marissa wat erg gezellig was. Ze maakte mij jaloers met het feit dat ze een heerlijke cake aan het bakken was. Hopelijk smaakt die lekker meid. Ook nog geskyped met mijn lieve zus, Dafne, Patrick en Keano. Was het zwemmen leuk?

Veel leesplezier en tot snel via deze blog, app, facetime, skype of app bellen!

Mijn eerste twee weken in Zambia (25-2/6-3)

Hallo allemaal,

Hierbij weer eindelijk een blog van mij. Ik was de eerste paar dagen erg fanatiek, maar die motivatie verdween snel. Dit kwam ook omdat de indrukken wat minder en gewoon werden. In deze reisblog vind je mijn ervaringen van woensdag 24-2 tot en met zondag 6 maart. Veel lees plezier!

Woensdags waren Judy en ik begin van de avond teruggekomen van Kanyanga. Ik baalde ervan toen Marjolein vertelde dat we de volgende ochtend om 8:00 uur klaar moesten staan voor een meeting bij home based care. Ik was erg moe en had zin om lekker uit te slapen. Gelukkig viel het opstaan mij donderdag ochtend mee. Met sister Anastasia, Pathias en Elias zijn we naar Kokwe geweest. Hier gaan we een keer in de maand lesgeven over verschillende onderwerpen zoals HIV en voeding aan tienermoeders, ouders, jongeren die wel/niet naar school gaan. We hebben een les mogen bij wonen gegeven door sister Anastasia en Pathias. Dit was leuk om te zien. Maar het is best vermoeid de Engelse woorden uit de gesproken chichewa te halen. Het was een erg lange zit in een warm lokaal. Mijn kont was ondertussen als steen. Na ongeveer 2,5 uur achtereen te hebben geluisterd was er een pauze en gingen we nshima eten.

In de avond had Marjolein een afscheidsetentje bij de sisters voor Peter geregeld. Het is Peter's laatste keer in Zambia voor de minor ISD. Peter was blij verrast. Het eten was heerlijk. We zaten gemixt en ik kwam in gesprek met bisschop George samen met Marjolein. De bisschop vroeg hoe we Zambia vonden tot nu toe en we kwamen in gesprek over Kanyanga. Het lag mij gevoeliger dan ik dacht. En ik kon mijn emoties niet in bedwang houden. Ik schaamde mij daarvoor, soms voel ik mij echt een jankerd. Maar gelukkig waarde de bisschop het wel. Peter had een bedank speech gegeven. En daaropvolgende de bisschop ook met een bedank speech, hierin benoemde hij dat hij het mooi vond te zien dat ik nu al zo mee leefde met het volk. Ik voelde mij hierdoor wat beter en mijn schaamte verdween. Het is dus gelukkig niet erg je emoties te laten zien.

Vrijdag hadden we lekker de gehele dag vrij. Ik heb mijn was gedaan. Dit viel mij behoorlijk tegen aangezien het zo'n 2 uur in beslag neemt. Voor je kunt gaan wassen moet je eerst water koken, er komt namelijk geen warm water uit de kraan. Vervolgens ga je eerst je was met koud water gedeeltelijk wassen zodat het meeste stof er al af is. Daarna ga je het met waspoeder wat enigszins lekker ruikt het met warm water met je handen schrobben. Dit laat je even staan. En tot slot spoel je het uit in koud water, alles uitwringen en in de waslijn hangen. Gezien het nu regenseizoen is moet je echt goed het weer in de gaten houden en hopen dat de zo'n goed schijnt zodat alles snel droogt. Nadat je was droog is, moet alles gestreken worden. Dit omdat er eitjes in de kleren kunnen zitten die gaan groeien op de mensen huid en dat beestjes zijn die onder je huid gaan zitten. Dus we strijken echt alles, zelfs bh's.

De sisters hadden ons in de avond voor een pre n'cwala feest uitgenodigd. Het was een etentje met veel (voor mij onbekende) mensen. Er was lokaal eten en dat ziet er niet altijd even lekker uit. Denk aan rupsen en aparte sausjes. Na het eten hebben Angela, Caroline, Marjolijn en ik met lokale mensen gedanst. Ze hebben ons de dans moves van het N'cwala feest proberen te leren. Maar dat was best lastig. Het was een gezellige avond. Na het pre n'cwala feest zijn er een aantal gaan stappen. Angela, Frederieke en ik hadden geen behoefte aan stappen en zijn daarom een film gaan kijken. Het was een gezellige avond.

Zaterdag vond het N'cwala feest plaatst. Heel Chipata is enthousiast. Alle banken worden leeggehaald en iedereen wil naar het feest. Het is een traditioneel oogstfeest. Marjolein had een chauffeur voor ons geregeld. Op de weg was het chaos. Mensen gingen in halen op momenten dat je dacht dit kan echt niet! We zagen veel auto aan de kant van de weg die een ongeluk hadden gehad. Ook was er een vrachtwagen om gevallen. De chauffeur reed behoorlijk hard en ik heb veel gebedjes gebeden dat we allen heel over zouden komen. Gelukkig kwamen we om 9:00 uur heel aan op het n'cwala feest. Er was een grote markt met van alles. We hebben even gekeken bij een paar chitenge stoffen, maar niets gekocht. We liepen door naar de plek waar de ceremonie plaats ging vinden. Marjolein heeft de bewaking zo om kunnen praten dat we vip plaatsen kregen. Verschillende stammen kwamen dansen. Het was prachtig om te zien. Ze droegen zebra huiden, ossen huiden en luipaarden huiden. Ook droegen ze belletjes aan de schoenen wat een mooi geluid gaf. De mensen van de stammen zongen prachtig. De ceremonie kon pas beginnen wanneer de president was gearriveerd, maar dit duurde erg lang. De president zou om 11:00 uur komen maar hij kwam pas om 12:15 uur. Met de chauffeur hadden we om 13:00 uur afgesproken. Dus om 12:30 uur wilden we terug lopen maar dat mocht niet omdat de krijgers elk moment konden komen en dan zijn de mensen erg enthousiast wat gevaarlijk kon zijn voor ons. De krijgers zagen er mooi uit en de mensen werden inderdaad erg enthousiast. Gelukkig duurde dit niet lang en konden we door de menigte (ongeveer 200 mensen) naar de chauffeur lopen. Er waren veel dronken mensen en er werd veel drugs gebruikt. Het voelde niet veilig en ik vond de mensen eng. We liepen hand in hand als een treintje door de menigte. Uit eindelijk waren we een half uur later dan de afgesproken tijd bij de chauffeur en konden we weer terug naar Chipata. Eenmaal thuis heb ik zo'n 1,5 uur geslapen, ik was dood op.

Voor het avond eten hebben we pizza besteld en kwamen Marjolein, Peter en Gertie bij ons eten. Ik vond het een raar idee dat ze de volgende dag vertrokken en ik hier echt voor 4 maanden zal verblijven. Maar tegelijkertijd was het ook wel prettig, nu kunnen we onze eigen gang gaan. We weten alles te vinden en kennen de opdrachtgevers.

Zaterdag avond begon het rond 20:00 uur met regen en niet zo klein beetje ook. Zondag bleef het de gehele ochtend en gedeelte van de middag ook nog regenen. Rond 16:00 uur was het gestopt. Om 17:00 uur had ik behoefte aan sporten. Samen met Marjolijn en Frederieke heb ik gesport. We hebben burpees, kikkersprongen, squats, lunges en buikspieroefeningen gedaan. Gezien de warmte waren we al snel uitgeput. Maandag tot en met woensdag had ik enorm veel spierpijn. Ik kon amper bukken om iets van de grond te rapen. Het was echt erg, aangezien we helemaal niet veel hadden gedaan.

Maandag hadden we onze eerste meeting met Home Based Care. We hadden om 8:30 uur afgesproken met sister, Pathias en Jack. Toen wij op de afgesproken tijd aanwezig waren, waren Pathias en Jack er ook, maar sister nog niet. We hebben tot 9:00 uur gewacht en zijn daarna naar Pathias gegaan om te vragen of wij alvast wat vragen aan hem mochten stellen. Gelukkig konden we hiermee onze tijd benutten en kwam om 10:00 uur sister. Er was iets anders tussen gekomen en we begrepen dit allemaal. Dit hoort gewoon bij de Zambiaanse cultuur. Er wordt op een andere manier prioriteiten gesteld. En het is best relaxed dat er niet zo op de tijd wordt gelet. Dit levert veel minder stress op dan wij in Nederland kennen. Met de sister hebben we nog enkele zaken door genomen, zoals wat de verwachtingen zijn betreft de projecten. Sister is deze week vertrokken naar Kenia voor 2 maanden. Maar wij kunnen ons goed vinden met Pathias die het tijdelijk gaat overnemen van sister.

Dinsdag hebben we onze eerste les in Mchini gegeven. Bij aankomst waren er 2 meiden, na een uur wachten kwamen er meerdere meiden en waren er uiteindelijk 15 meiden gekomen. We hebben een kennismakingsspel gedaan door middel van een bal gooien aan elkaar. Wanneer je de bal naar een persoon gooit was het de bedoeling dat je de naam van diegene ging benoemen. Op deze manier leerden we snel de namen van de meiden kennen. Vervolgens hebben we gevraagd wat hun talenten zijn en zijn de verwachtingen en doelen besproken. Het was jammer te horen dat er veel werd gevraagd naar geld. Uiteindelijk is het wel duidelijk geworden dat wij er zijn voor het overdragen van kennis en dat de mensen daar meer aan hebben dan aan het krijgen van geld. Pathias en Jack hebben dit vertaald voor ons. Na deze meeting waren we klaar voor maandag. Maar er zijn altijd huishoudelijke werkzaamheden en natuurlijk het uitwerken van de les en beroepsproducten. Tevens hebben we andere lessen voorbereid.

Woensdag had ik samen met Caroline een vrije dag. Angela, Frederieke en Judy zijn met Kachere naar een introductie geweest. Donderdags zijn Caroline en ik daar geweest. Caroline en ik hebben woensdag gewassen en het huis schoongemaakt. Tevens hebben we samen met Erik boodschappen gedaan wat zo’n 3 uur duurde. Je denkt hier vaak dat doe ik wel ff, maar dat ff zit er niet echt bij. Je kunt hier snel in uren gaan denken. Je vrije dag is daarom ook zo voorbij. Alles kost ook veel energie en ik ben erg snel moe. In de middag vallen mijn ogen soms gewoon dicht. Het eten lijkt minder voedzaam dan in Nederland. Waarschijnlijk moet ik hier even aan wennen.

Donderdag zijn Caroline en ik naar introductie van Kachere geweest. We hebben gezien hoe er les werd gegeven over HIV, borstvoeding en voeding. Er werd veel in de lokale taal gesproken en enkele keer een paar woorden in het Engels. Op papier schreven ze wel in het Engels waardoor je een beetje kon volgen waar het over ging. Het niveau vond ik best hoog ook wanneer er in het Engels werd gesproken moest ik nog een beetje ontdekken wat alle medische termen betekenen. Ik heb geprobeerd zo lang mogelijk mijn aandacht erbij te houden, maar hield dit niet lang vol. Ik was even verzonken in mijn gedachten, zat te denken wat ik de rest van de dag zou kunnen gaan doen… “So do you know wat exclusive breastfeeding is?” uuhhmm “exclusive breastfeeding, wat is dat.. geen idee.. gewoon borstvoeding” Dus ik antwoorde met “breastfeeding”, maar ze begreep mij niet helemaal en vroeg mij nog iets in het Engels wat ik niet begreep. Vervolgens ging ze het uitleggen en was het inderdaad alleen borstvoeding. Gelukkig werd er tijdens de les enkele wakker maak oefening gedaan. Zo gingen we in een kring rondjes lopen en werd er “cumba cumba.. cumba cumba” gezongen met handgeklap en gezelligheid. Ik was blij dat dit werd gedaan het maakte mij even weer wakker en gaf mij energie. Om 10:00 uur kregen we een tea break, we kregen een flesje Fanta en heerlijke koekjes. Ik heb de verpakking ervan bewaard in de hoop dat ik ze kan vinden in de Spar of Shoprite.

Vrijdag hebben we van 9:00 – 13:30 uur een meeting van Home Based Care met care givers uit verschillende plaatsen gehad. Het was voor ons een observatie om te zien hoe ze werken. Het was een erg lange zit, zonder een pauze tussen door. Er vielen meerdere mensen een aantal keren in slaap tijdens de meeting. In het begin, toen wij nog oplettend waren, werd er veel vertaald naar het Engels. Maar op een gegeven moment was onze concentratie verdwenen. En werd er ook niet meer zo veel vertaald. Op zich was dit prima, omdat het anders nog meer tijd in beslag zou kunnen nemen. Tegen 13:15 uur begon het erg hard te regenen. Dit vond ik best sneu voor de persoon die buiten het eten aan het koken was. Gelukkig was het eten al klaar. Om 13:30 uur gingen wij met onze opdrachtgevers rijst en kip eten. We krijgen altijd een aparte ruimte, dit voelt altijd erg ongemakkelijk. Ik wil niet specialer zijn als de andere mensen. Laat mij maar met de bevolking eten. Maar goed ze zien ons als gast en waarschijnlijk doen ze dat ook wel met de opdrachtgevers. Na de lunch zijn we naar Nabvutika gegaan daar hadden we nog een meeting met teenmoms. We hadden er allemaal geen zin in, aangezien we erg vermoeid waren en het enorm regende. Gelukkig waren er na een uurtje wachten alle teenmoms gekomen. De les was uiteindelijk erg leuk en het gaf ons energie. We hebben het zelfde kennismakingsspel gedaan als in Mchini met de bal. Ook hebben we het over zelfvertrouwen gehad. We hebben ze aan de hand van een geldbiljet uitgelegd dat je altijd van dezelfde waarde blijft ook al ben je beschadigd. Het is een leuke en enthousiaste groep meiden. Om 16:30 uur gingen we naar huis, althans dat dachten we, we ging eerst nog iemand naar huis brengen. Omdat het regende zaten we met z’n vijven op de achterbank dat eigenlijk voor drie personen geschikt is. Het zat er knus en over de hobbelwegen gaf het een soort massage aan je volle blaas en je beenspieren. We hebben enorm gelachen. De wegen waren soort van rivieren, we waren blij toen we eenmaal om 17:30 uur thuis waren. Ik heb lekker lang met Mark gefacetimed en na het eten hebben we met z’n allen een film gekeken.

Zaterdag was Marjolijn jarig. Caroline en ik hebben in de ochtend een taart gehaald. Twee dagen eerder hadden we de taart al besteld, maar hij was nog niet klaar. De bakkerij vroeg of wij druk waren en of we het erg vonden 20 minuten te wachten zodat ze de taart konden maken. We hebben dus maar gewacht aangezien we wel een taart willen hebben. Er lachwekkend was dat ze Marjolijn hadden gespeld als Playolijn, maar de taart smaakte heerlijk. In de middag hadden we enkele sisters uitgenodigd om taart te komen eten. Om 15:00 uur zijn we bij de golfclub drankje gaan doen en hebben we bij de burgerzaak een chickenburger gegeten.

En nu lig ik lekker aan het zwembad. Hier heb ik ook wifi dus zeer handig om een blog te plaatsen. Het zonnetje schijnt heerlijk warm op het toetsenbord waardoor mijn vingers licht verbranden. Maar ik heb het er graag voor over!

Tot snel!