Hier lig ik dan, in hartje van Chipata, onder een klamboe in een te warme kamer. Ik deel de kamer met Marjolijn, een rustige, nuchtere, leuke meid! Ik ben gewoon te moe om te slapen. Wat een indrukken heb ik al opgedaan. Ik zal mijn avontuur vanaf de start op Schiphol beschrijven.

Samen met mijn liefste, Mark, naar Schiphol gereden. Eenmaal daar aangekomen met mijn mede reisgenoten gekletst en gewacht tot iedereen aanwezig was. Vervolgens met z'n allen ingecheckt en daarna afscheid genomen. Dat was niet makkelijk. Het liefst nam ik Mark gelijk mee op avontuur. Maar daar zullen we nog even tot mei mee moeten wachten. Er werd nog een leuke afscheidsfoto van ons gemaakt en daar gingen we dan, op naar de douane. Bij de douane moest gelijk van alles uit de handbagage gehaald worden voor de controle scan. Het was een hele klus om alles er weer in te krijgen aangezien de tas behoorlijk vol en goed was ingepakt door Mark. Het koste mij een paar zweetdruppeltjes, maar gelukkig kreeg ik alles weer in de tas.

De eerste vlucht ging snel. Het was een uurtje vliegen naar Frankfurt. Voor de tweede vlucht naar Addis Ababa, moesten we 1,5 uur wachten. Dit ging vlot voorbij. Van 21:30 - 6:00 uurzaten we in het vliegtuig. Het was een groot vliegtuig. Gelukkig nog enkele uren kunnen slapen, maar niet geheel comfortabel, wat wil je ook in een vliegtuig. Eenmaal geland op Addis Ababa kwam het lekkere Afrikaanse weer ons omhelzen. Ook was er een bepaalde geur in de lucht, beetje verbrandachtig. Judy zei: "ruik je dat Iloon? Dat is nou Afrika!". De laatste vlucht was pas om 10:00 uur.Dus konden we nog lekker 4 uurtjes slapen op ligbanken. Zo fijn!

Bij de gate zag ik al verschillende culturen. Ik voelde mij niet op mijn gemak maar tegelijk ook weer wel. Wellicht komt het omdat er nauwelijks Europeanen aanwezig waren. Waardoor ik mij nogal bekeken voelde, aangezien wij met onze blanke huid opvallen. In de laatste vlucht hoopten we allemaal op een ontbijt. Echter kregen we een zakje crackers, erg lekker, maar met 88 kcal vulde het onze maag niet bepaald. Gelukkig had ik nog snack and jacks en heb ik deze kunnen delen. Ook de chocolaatjes van Marissa vielen in de smaak allemaal lekker opgesmikkeld met z'n allen. Tegen de middag kregen we nog een heerlijke warme maaltijd aangeboden die onze maagjes goed vulde.

Daar waren we dan, in Malawi. Ik kon het mij niet bevatten dat ik op Afrikaanse grond stond dichtbij Zambia waar ik vier maanden zal verblijven. Het is er nog lekker groen. Niet te warm en er blaast een heerlijke wind over het land. De koffers waren gelukkig allemaal gearriveerd. Daar gingen we dan!

Bij de exit stonden sister Ruth en father Jacob op ons te wachten. Ze gaven ons twee kussen en verwelkomden ons hartelijk. Tijdens het inladen van de koffers bij de jeeps hadden we veel bekijks van meerdere Afrikanen. Het voelde ongemakkelijk, maar het wende ook snel.

In de jeep zongen we "In the jungle themighty jungle the lion sleeps tonight..." En nog meerdere liedjes deze gezelligheid heb ik gefilmd. Het was warm maar niet geheel oncomfortabel. De wind waaide door ons wilde haren, heerlijk! De rit was lang maar goed vol te houden. We zagen mensen fietsen langs de weg, veel kinderen maar ook volwassen lopen. De kinderen riepen mzungu, dit betekent blanken, naar ons en lachten zwaaiden vriendelijk naar ons. We werden er allemaal erg enthousiast van en zwaaiden vriendelijk terug.

Bij de grens moesten we het visum voor Zambia regelen. Dit duurt eventjes, volgens mij een klein uurtje. Maar Marjolijn en Caroline hadden een raadselspelletje bedacht. Dit speelden ze met z'n twee maar uiteindelijk deed zo wat iedereen mee. Toen iedereen zijn paspoort weer terug had gingen we verder met onze reis. Het was nog zo'n 20 minuten rijden toen we Chipata binnen kwamen rijden.

Gertiezei: "Kijk, hier links is de shoprite, waar jullie waarschijnlijk veel over hebben gehoord!" Ook zagen we gelijk allemaal kleine marktjes waar de bewoners tomaten, witte kool, mais, etc verkopen. De Spar zagen we aan de rechterkant. Na de Spar ging we een onverharde weg op het hobbelde wat.

Eenmaal op het bisdom en bij ons appartement aangekomen stonden Erik en sister Ruth en sister (?) ons op te wachten. Erik heeft een andere vlucht gehad aangezien hij eerst naar Zuid Afrika zou gaan. Die ISD minor is gecanceld ivm veiligheid.

Het appartement ziet er goed uit de kamers zijn niet te klein. Toen eenmaal de koffers, backpackers en handbagage op de kamers stonden viel het stroom uit. Het werd al donkers dus de koffers uitpakken ging niet van harte. Tevens hadden we niet veel tijd om ons om te kleden, aangezien we waren uitgenodigd voor het eten bij de bisschop. Vlug heb ik mij een beetje kunnen op frissen, chitenge en slippers aan kunnen trekken. Judy was erg misselijk en had gebraakt.

Marjolein liep met ons mee naar de bisschop. Het is een mooi huis, waar alle fathers bij de bisschop verblijven. Er was veel eten gemaakt voor ons. Ik heb nshima gehad wat erg goed smaakte met een heerlijk saus met kip. Ook was er een heerlijke kool salade, eigenlijk alles was heerlijk! Jammer genoeg viel het eten bij Judy niet goed en moest ze nogmaals braken. Father Jacob en nog een father ? vergezelden ons met het eten. De bisschop was naar de nieuwe fathers in opleiding. Maar na de maaltijd hebben we nog kennis kunnen maken met hem.Een erg vriendelijke man!

Op de terugweg liepen we langs Marjoleins verblijf en waren daar twee sisters om ons te verwelkomen. Ook kwam sisterDoris uit Canada kennismaken. Samen liepen we naar ons appartement. Mijn backpacker heb ik leeg kunnen halen. De kleren liggen al in de ideale hangkasten, zo'n goed idee van Mark!

Het bed en kussen liggen prima! De klamboe hangt met behulp van de bewaker, Chirwa. Alleen jammer genoeg wel een mug die ik niet te pakken krijg. Hopen dat de deet z'n werking doet.

Sweet dreams!