Hallo allemaal,

Hierbij weer eindelijk een blog van mij. Ik was de eerste paar dagen erg fanatiek, maar die motivatie verdween snel. Dit kwam ook omdat de indrukken wat minder en gewoon werden. In deze reisblog vind je mijn ervaringen van woensdag 24-2 tot en met zondag 6 maart. Veel lees plezier!

Woensdags waren Judy en ik begin van de avond teruggekomen van Kanyanga. Ik baalde ervan toen Marjolein vertelde dat we de volgende ochtend om 8:00 uur klaar moesten staan voor een meeting bij home based care. Ik was erg moe en had zin om lekker uit te slapen. Gelukkig viel het opstaan mij donderdag ochtend mee. Met sister Anastasia, Pathias en Elias zijn we naar Kokwe geweest. Hier gaan we een keer in de maand lesgeven over verschillende onderwerpen zoals HIV en voeding aan tienermoeders, ouders, jongeren die wel/niet naar school gaan. We hebben een les mogen bij wonen gegeven door sister Anastasia en Pathias. Dit was leuk om te zien. Maar het is best vermoeid de Engelse woorden uit de gesproken chichewa te halen. Het was een erg lange zit in een warm lokaal. Mijn kont was ondertussen als steen. Na ongeveer 2,5 uur achtereen te hebben geluisterd was er een pauze en gingen we nshima eten.

In de avond had Marjolein een afscheidsetentje bij de sisters voor Peter geregeld. Het is Peter's laatste keer in Zambia voor de minor ISD. Peter was blij verrast. Het eten was heerlijk. We zaten gemixt en ik kwam in gesprek met bisschop George samen met Marjolein. De bisschop vroeg hoe we Zambia vonden tot nu toe en we kwamen in gesprek over Kanyanga. Het lag mij gevoeliger dan ik dacht. En ik kon mijn emoties niet in bedwang houden. Ik schaamde mij daarvoor, soms voel ik mij echt een jankerd. Maar gelukkig waarde de bisschop het wel. Peter had een bedank speech gegeven. En daaropvolgende de bisschop ook met een bedank speech, hierin benoemde hij dat hij het mooi vond te zien dat ik nu al zo mee leefde met het volk. Ik voelde mij hierdoor wat beter en mijn schaamte verdween. Het is dus gelukkig niet erg je emoties te laten zien.

Vrijdag hadden we lekker de gehele dag vrij. Ik heb mijn was gedaan. Dit viel mij behoorlijk tegen aangezien het zo'n 2 uur in beslag neemt. Voor je kunt gaan wassen moet je eerst water koken, er komt namelijk geen warm water uit de kraan. Vervolgens ga je eerst je was met koud water gedeeltelijk wassen zodat het meeste stof er al af is. Daarna ga je het met waspoeder wat enigszins lekker ruikt het met warm water met je handen schrobben. Dit laat je even staan. En tot slot spoel je het uit in koud water, alles uitwringen en in de waslijn hangen. Gezien het nu regenseizoen is moet je echt goed het weer in de gaten houden en hopen dat de zo'n goed schijnt zodat alles snel droogt. Nadat je was droog is, moet alles gestreken worden. Dit omdat er eitjes in de kleren kunnen zitten die gaan groeien op de mensen huid en dat beestjes zijn die onder je huid gaan zitten. Dus we strijken echt alles, zelfs bh's.

De sisters hadden ons in de avond voor een pre n'cwala feest uitgenodigd. Het was een etentje met veel (voor mij onbekende) mensen. Er was lokaal eten en dat ziet er niet altijd even lekker uit. Denk aan rupsen en aparte sausjes. Na het eten hebben Angela, Caroline, Marjolijn en ik met lokale mensen gedanst. Ze hebben ons de dans moves van het N'cwala feest proberen te leren. Maar dat was best lastig. Het was een gezellige avond. Na het pre n'cwala feest zijn er een aantal gaan stappen. Angela, Frederieke en ik hadden geen behoefte aan stappen en zijn daarom een film gaan kijken. Het was een gezellige avond.

Zaterdag vond het N'cwala feest plaatst. Heel Chipata is enthousiast. Alle banken worden leeggehaald en iedereen wil naar het feest. Het is een traditioneel oogstfeest. Marjolein had een chauffeur voor ons geregeld. Op de weg was het chaos. Mensen gingen in halen op momenten dat je dacht dit kan echt niet! We zagen veel auto aan de kant van de weg die een ongeluk hadden gehad. Ook was er een vrachtwagen om gevallen. De chauffeur reed behoorlijk hard en ik heb veel gebedjes gebeden dat we allen heel over zouden komen. Gelukkig kwamen we om 9:00 uur heel aan op het n'cwala feest. Er was een grote markt met van alles. We hebben even gekeken bij een paar chitenge stoffen, maar niets gekocht. We liepen door naar de plek waar de ceremonie plaats ging vinden. Marjolein heeft de bewaking zo om kunnen praten dat we vip plaatsen kregen. Verschillende stammen kwamen dansen. Het was prachtig om te zien. Ze droegen zebra huiden, ossen huiden en luipaarden huiden. Ook droegen ze belletjes aan de schoenen wat een mooi geluid gaf. De mensen van de stammen zongen prachtig. De ceremonie kon pas beginnen wanneer de president was gearriveerd, maar dit duurde erg lang. De president zou om 11:00 uur komen maar hij kwam pas om 12:15 uur. Met de chauffeur hadden we om 13:00 uur afgesproken. Dus om 12:30 uur wilden we terug lopen maar dat mocht niet omdat de krijgers elk moment konden komen en dan zijn de mensen erg enthousiast wat gevaarlijk kon zijn voor ons. De krijgers zagen er mooi uit en de mensen werden inderdaad erg enthousiast. Gelukkig duurde dit niet lang en konden we door de menigte (ongeveer 200 mensen) naar de chauffeur lopen. Er waren veel dronken mensen en er werd veel drugs gebruikt. Het voelde niet veilig en ik vond de mensen eng. We liepen hand in hand als een treintje door de menigte. Uit eindelijk waren we een half uur later dan de afgesproken tijd bij de chauffeur en konden we weer terug naar Chipata. Eenmaal thuis heb ik zo'n 1,5 uur geslapen, ik was dood op.

Voor het avond eten hebben we pizza besteld en kwamen Marjolein, Peter en Gertie bij ons eten. Ik vond het een raar idee dat ze de volgende dag vertrokken en ik hier echt voor 4 maanden zal verblijven. Maar tegelijkertijd was het ook wel prettig, nu kunnen we onze eigen gang gaan. We weten alles te vinden en kennen de opdrachtgevers.

Zaterdag avond begon het rond 20:00 uur met regen en niet zo klein beetje ook. Zondag bleef het de gehele ochtend en gedeelte van de middag ook nog regenen. Rond 16:00 uur was het gestopt. Om 17:00 uur had ik behoefte aan sporten. Samen met Marjolijn en Frederieke heb ik gesport. We hebben burpees, kikkersprongen, squats, lunges en buikspieroefeningen gedaan. Gezien de warmte waren we al snel uitgeput. Maandag tot en met woensdag had ik enorm veel spierpijn. Ik kon amper bukken om iets van de grond te rapen. Het was echt erg, aangezien we helemaal niet veel hadden gedaan.

Maandag hadden we onze eerste meeting met Home Based Care. We hadden om 8:30 uur afgesproken met sister, Pathias en Jack. Toen wij op de afgesproken tijd aanwezig waren, waren Pathias en Jack er ook, maar sister nog niet. We hebben tot 9:00 uur gewacht en zijn daarna naar Pathias gegaan om te vragen of wij alvast wat vragen aan hem mochten stellen. Gelukkig konden we hiermee onze tijd benutten en kwam om 10:00 uur sister. Er was iets anders tussen gekomen en we begrepen dit allemaal. Dit hoort gewoon bij de Zambiaanse cultuur. Er wordt op een andere manier prioriteiten gesteld. En het is best relaxed dat er niet zo op de tijd wordt gelet. Dit levert veel minder stress op dan wij in Nederland kennen. Met de sister hebben we nog enkele zaken door genomen, zoals wat de verwachtingen zijn betreft de projecten. Sister is deze week vertrokken naar Kenia voor 2 maanden. Maar wij kunnen ons goed vinden met Pathias die het tijdelijk gaat overnemen van sister.

Dinsdag hebben we onze eerste les in Mchini gegeven. Bij aankomst waren er 2 meiden, na een uur wachten kwamen er meerdere meiden en waren er uiteindelijk 15 meiden gekomen. We hebben een kennismakingsspel gedaan door middel van een bal gooien aan elkaar. Wanneer je de bal naar een persoon gooit was het de bedoeling dat je de naam van diegene ging benoemen. Op deze manier leerden we snel de namen van de meiden kennen. Vervolgens hebben we gevraagd wat hun talenten zijn en zijn de verwachtingen en doelen besproken. Het was jammer te horen dat er veel werd gevraagd naar geld. Uiteindelijk is het wel duidelijk geworden dat wij er zijn voor het overdragen van kennis en dat de mensen daar meer aan hebben dan aan het krijgen van geld. Pathias en Jack hebben dit vertaald voor ons. Na deze meeting waren we klaar voor maandag. Maar er zijn altijd huishoudelijke werkzaamheden en natuurlijk het uitwerken van de les en beroepsproducten. Tevens hebben we andere lessen voorbereid.

Woensdag had ik samen met Caroline een vrije dag. Angela, Frederieke en Judy zijn met Kachere naar een introductie geweest. Donderdags zijn Caroline en ik daar geweest. Caroline en ik hebben woensdag gewassen en het huis schoongemaakt. Tevens hebben we samen met Erik boodschappen gedaan wat zo’n 3 uur duurde. Je denkt hier vaak dat doe ik wel ff, maar dat ff zit er niet echt bij. Je kunt hier snel in uren gaan denken. Je vrije dag is daarom ook zo voorbij. Alles kost ook veel energie en ik ben erg snel moe. In de middag vallen mijn ogen soms gewoon dicht. Het eten lijkt minder voedzaam dan in Nederland. Waarschijnlijk moet ik hier even aan wennen.

Donderdag zijn Caroline en ik naar introductie van Kachere geweest. We hebben gezien hoe er les werd gegeven over HIV, borstvoeding en voeding. Er werd veel in de lokale taal gesproken en enkele keer een paar woorden in het Engels. Op papier schreven ze wel in het Engels waardoor je een beetje kon volgen waar het over ging. Het niveau vond ik best hoog ook wanneer er in het Engels werd gesproken moest ik nog een beetje ontdekken wat alle medische termen betekenen. Ik heb geprobeerd zo lang mogelijk mijn aandacht erbij te houden, maar hield dit niet lang vol. Ik was even verzonken in mijn gedachten, zat te denken wat ik de rest van de dag zou kunnen gaan doen… “So do you know wat exclusive breastfeeding is?” uuhhmm “exclusive breastfeeding, wat is dat.. geen idee.. gewoon borstvoeding” Dus ik antwoorde met “breastfeeding”, maar ze begreep mij niet helemaal en vroeg mij nog iets in het Engels wat ik niet begreep. Vervolgens ging ze het uitleggen en was het inderdaad alleen borstvoeding. Gelukkig werd er tijdens de les enkele wakker maak oefening gedaan. Zo gingen we in een kring rondjes lopen en werd er “cumba cumba.. cumba cumba” gezongen met handgeklap en gezelligheid. Ik was blij dat dit werd gedaan het maakte mij even weer wakker en gaf mij energie. Om 10:00 uur kregen we een tea break, we kregen een flesje Fanta en heerlijke koekjes. Ik heb de verpakking ervan bewaard in de hoop dat ik ze kan vinden in de Spar of Shoprite.

Vrijdag hebben we van 9:00 – 13:30 uur een meeting van Home Based Care met care givers uit verschillende plaatsen gehad. Het was voor ons een observatie om te zien hoe ze werken. Het was een erg lange zit, zonder een pauze tussen door. Er vielen meerdere mensen een aantal keren in slaap tijdens de meeting. In het begin, toen wij nog oplettend waren, werd er veel vertaald naar het Engels. Maar op een gegeven moment was onze concentratie verdwenen. En werd er ook niet meer zo veel vertaald. Op zich was dit prima, omdat het anders nog meer tijd in beslag zou kunnen nemen. Tegen 13:15 uur begon het erg hard te regenen. Dit vond ik best sneu voor de persoon die buiten het eten aan het koken was. Gelukkig was het eten al klaar. Om 13:30 uur gingen wij met onze opdrachtgevers rijst en kip eten. We krijgen altijd een aparte ruimte, dit voelt altijd erg ongemakkelijk. Ik wil niet specialer zijn als de andere mensen. Laat mij maar met de bevolking eten. Maar goed ze zien ons als gast en waarschijnlijk doen ze dat ook wel met de opdrachtgevers. Na de lunch zijn we naar Nabvutika gegaan daar hadden we nog een meeting met teenmoms. We hadden er allemaal geen zin in, aangezien we erg vermoeid waren en het enorm regende. Gelukkig waren er na een uurtje wachten alle teenmoms gekomen. De les was uiteindelijk erg leuk en het gaf ons energie. We hebben het zelfde kennismakingsspel gedaan als in Mchini met de bal. Ook hebben we het over zelfvertrouwen gehad. We hebben ze aan de hand van een geldbiljet uitgelegd dat je altijd van dezelfde waarde blijft ook al ben je beschadigd. Het is een leuke en enthousiaste groep meiden. Om 16:30 uur gingen we naar huis, althans dat dachten we, we ging eerst nog iemand naar huis brengen. Omdat het regende zaten we met z’n vijven op de achterbank dat eigenlijk voor drie personen geschikt is. Het zat er knus en over de hobbelwegen gaf het een soort massage aan je volle blaas en je beenspieren. We hebben enorm gelachen. De wegen waren soort van rivieren, we waren blij toen we eenmaal om 17:30 uur thuis waren. Ik heb lekker lang met Mark gefacetimed en na het eten hebben we met z’n allen een film gekeken.

Zaterdag was Marjolijn jarig. Caroline en ik hebben in de ochtend een taart gehaald. Twee dagen eerder hadden we de taart al besteld, maar hij was nog niet klaar. De bakkerij vroeg of wij druk waren en of we het erg vonden 20 minuten te wachten zodat ze de taart konden maken. We hebben dus maar gewacht aangezien we wel een taart willen hebben. Er lachwekkend was dat ze Marjolijn hadden gespeld als Playolijn, maar de taart smaakte heerlijk. In de middag hadden we enkele sisters uitgenodigd om taart te komen eten. Om 15:00 uur zijn we bij de golfclub drankje gaan doen en hebben we bij de burgerzaak een chickenburger gegeten.

En nu lig ik lekker aan het zwembad. Hier heb ik ook wifi dus zeer handig om een blog te plaatsen. Het zonnetje schijnt heerlijk warm op het toetsenbord waardoor mijn vingers licht verbranden. Maar ik heb het er graag voor over!

Tot snel!