Morgen is het al vrijdag 15 april, nog 1 dag werken in the health center Kanyanga en dan ben ik hier al twee weken geweest. Wat zijn deze dagen snel gegaan en wat heb ik veel van de zorg van Afrika kunnen zien. Alle werknemers zijn stuk voor stuk echte professionals. Ze doen en willen hun werk zo goed mogelijk uitvoeren en werken keihard. Ook al hebben ze het mega druk en loopt niet alles zoals ze gedacht hadden. "No worry's just relaxing there will BE coming a end on this day". Ik hoop dat ik dat kan mee nemen naar Nederland en het kan over brengen. Wij Europeanen zijn snel opgefokt, gestrest, maar helpt het? Gaat het daardoor sneller? Of neemt het het plezier in je werk alleen maar af? Het personeel is elke dag even vriendelijk en goed gehumeurd. Ze hebben veel geduld en leggen mij alles rustig en goed uit. Ze hebben mij laten zien hoe controle visits worden uitgevoerd voor HIV postieve mensen, maar ook voor zwangere vrouwen. Ik heb mogen palperen, zelfs een bevalling mee mogen maken, kinderen heb ik vaccinaties gegeven en ik heb medicatie mogen voorschrijven. Elke dienst begint met een christelijk lied dat met al het personeel wordt gezongen, erg mooi en een heerlijke start van de dienst. De overdracht begint met een Bijbellezing, daarna worden bijzonderheden benoemt. Tevens wordt het laatste nieuws besproken. Vervolgens gaat iedereen naar zijn locatie en gaan ze aan het werk. Het personeel werkt net zo lang door tot alles klaar is. Ze nemen pas een pauze wanneer dit mogelijk is. Dat betekent dat ze vaak pas lunchen rond 15:00 uur. En ja het is niet altijd prettig, maar we kunnen de patiënten ook moeilijk laten wachten. Ik moet bekennen dat je tijdens het werken niet erg merkt hoe veel trek je eigenlijk hebt, gelukkig maar. Het was en blijft heftig en pijnlijk om te horen wanneer je vraagt of de patiënt voldoende eet dat er te weinig voedsel is omdat ze het niet van het land kunnen halen vanwege de natheid. De bloeddruk ban de meeste patiënten is laag, vaak een bovenstuk onder de 100 mmol. Een verpleegkundige vertelde mij dat dit komt omdat ze geen ontbijt hebben gehad. Sommigen drinken en eten te weinig waardoor er nauwelijks vulling in de vaten is. Wanneer de ambulance naar het ziekenhuis in Lundazi ging kwam het wel eens voor dat er meerde patiënten per rit werden vervoerd. Patiënten vinden dit vervelend, maar zij willen ook niet 2 uur wachten om vervoerd te kunnen worden als het dringend is. Daarom wordt het geaccepteerd door de patiënten. Ik heb gezien dat personeel dag en nacht werken omdat het niet anders kan. En alsnog blijven ze plezier in hun werk hebben en goed gehumeurd. Zo bijzonder en zo goed om te zien. Hoewel ik in het begin dacht, dit worden twee lange weken, denk ik nu, is het nu al voorbij? De mensen zijn geweldig, het werk is leuk, maar ik denk niet dat ik hier voor langere tijd kan leven. Er is niet veel meer te beleven, dan the health center, paar shops en de zaterdag markt. De lieve mensen ga ik stuk voor stuk missen. Ik hoop dat ik ooit nog een keer terug kan komen. Hulp is nodig, zeggen ze. Door onze hulp kunnen ze twee keer zo snel werken. Wanneer de dagen met de mobilclinic waren kwamen we bij klinieken waar maar twee verpleegkundigen werken voor dorpen van honderden mensen. Het doet mij goed dat ik ze een handje heb kunnen helpen, ook al was het voor een korte periode. Mission Health Center Kanyanga, de kliniek waar de kippen in de patiënten kamers lopen, waar zwerfhonden lopen, waar mensen met hun fiets door heen lopen, waar altijd wat te beleven is, en waar het altijd warm is door de liefde die ze je geven.

Kanyanga ik ga je missen!

Nu lig ik lekker aan het zwembad van het Protea Hotel. Ik zal straks een duik nemen in het zwembad. Gisteravond al gebeld met mama en papa, wat fijn om hun stem weer te horen na twee weken! In Kanyanga had ik slecht tot geen internetverbinding. Ik ben er achter gekomen hoe veel je het eigenlijk gebruikt en hoe prettig het is dat applicaties als WhatsApp, Facetime en Skype bestaan. Hierdoor lijkt iedereen veel dichterbij te zijn. Ook hadden we in Kanyanga geen elektriciteit, alleen van de zonnepanelen. Wanneer de zon niet veel scheen op een dag was er weinig elektriciteit om je telefoon, laptop en andere apparaten op te laden. Maar ook hadden we dan geen water en geen warme douche. Het is prettig nu ik terug ben in Chipata dat er elektriciteit tot mijn beschikking is evenals een goede internetverbinding.

Vanmorgen met de andere studenten kwamen we tot de conclusie dat ik nog maar 73 dagen in Afrika ben en dan al weer naar huis kom. We hebben nog maar 5 weken te werken aan de projecten. Mijn vakantie van twee weken metMark, Frederieke en Carolineis al over 3 weken. Wat vliegt de tijd toch voorbij als je plezier hebt!

Veel liefs Ilona!